volume 2
februari 2000

Grote belangstelling voor lokale radiostations

FCC verleent licenties voor micro-stations in Amerika

door Rene Burcksen

De kogel is eindelijk door de kerk. In Amerika zullen dit jaar de eerste licenties worden verstrekt voor de zogeheten micro-stations. Rene Burcksen doet verslag van de persconferentie waarop William Kennard (foto rechts) van de Federal Communication Commission (FCC) dit bericht naar buiten bracht.

Een besluit van de FCC. Begin 1998 kwamen de eerste berichten vanuit Amerika overwaaien waarin de plannen werden belicht van William (Bill) Kennard van de Federal Communication Commission (FCC). [1] Kennard beoogde om allerlei groeperingen de mogelijkheid te geven hun stem via de radio te laten horen over zaken waarvoor de vele commerciële en publieke radiostations in de VS doorgaans geen aandacht tonen. Het heeft even geduurd, want er was nogal wat tegenstand. Maar de FCC, het overkoepelende orgaan dat alle uitzendingen via radio en televisie in Amerika reguleert, heeft eind januari toch nog besloten in de toekomst licenties te verlenen aan allerlei buurtstations, met een zenderbereik van maximaal zeven mijl.

Laag-vermogen licenties. Het gaat daarbij om licenties waarbij allerlei buurtstations, op laag-commerciële basis een vergunning kunnen krijgen voor het programmeren van tal van programma's die gericht zijn op het lokale luisterpubliek. Dat kan variëren van buurtnieuws, activiteitenagenda's, lokale clubinformatie tot aan religieus onderricht. De zenders dienen dus als spreekbuis van en voor de directe lokale bevolking. Aangenomen mag worden dat een dergelijk micro-station opgezet kan worden voor rond de 2.500,- gulden.

Verrast. Tijdens een persconferentie georganiseerd door de FCC, maakte William Kennard, de voorzitter van de FCC, bekend dat men zeer verbaasd was over de enorm vele reacties die het afgelopen jaar van de zijde van diverse instanties, waaronder kerkgenootschappen en politie, bevolkingsculturen — Indianen, Mexicanen woonachtig in Amerika en Creolen — waren binnen gekomen. Een veel gehoord protest van de zijde van de grote commerciële stations, als zouden de zogenaamde micro-stations in de toekomst voor enorme interferentie gaan zorgen, werd gelukkig door de FCC terzijde geschoven. Desondanks bleef men, na het besluit van de FCC bij de NAB, de "National Association of Broadcasters", volhouden dat er in de toekomst bitter weinig meer aan zal zijn als het zou gaan om het beluisteren van de radio; immers de tienduizenden luisteraars van deze microzenders zouden alleen maar storing ontvangen op de hun geliefde micro-frequenties.

Uitstekend onderzoek. Maar de FCC is niet bang voor de vele reacties van de zijde van de NAB. Kennard stelde tijdens de persconferentie dat er gedurende de afgelopen twee jaar uitstekend onderzoek is verricht waaruit naar voren kwam dat storingen in de toekomst vrijwel uitgesloten zullen zijn: "We hebben ons terdege voorbereid, we zullen onszelf beslist niet in de voeten schieten." Algemeen wordt aangenomen dat de NAB de eventuele technische storingen en interferentiemogelijkheden aanhaalt omdat men daar bang is dat de huidige radiostations in enkele gevallen zullen moeten concurreren met de micro-stations. Wel waarschuwt de FCC ervoor dat men niet kan garanderen dat de vele micro-stations elkaar niet in de weg zullen gaan zitten als gevolg van interferentie. Vooral in dichtbevolkte steden zal dit, met de enorme golf aan aanvragen voor dergelijke licenties, het geval kunnen zijn.

Bonnie Raitt, steunpilaar van de micro-stations, speelde zelf al bijna twintig jaar meer dan verdienstelijke blues-rock voordat ze in 1989 bekend werd en ruime aandacht kreeg van de grote radiostations met haar tiende album "Nick of Time"

Artiesten. De micro-stations lijken ook nieuwe mogelijkheden te gaan bieden voor voor bepaalde muzieksoorten en muzikanten, die heden ten dage niet of nauwelijks op de radio zijn te horen. Die gedachte wordt ook ondersteund door de muziekwereld zelf. Zo is bekend dat onder meer Jackson Browne, The Indigo Girls en Bonnie Raitt steunpilaren zijn om ondergewaardeerde muzikanten meer op de radio te kunnen krijgen, uiteraard daarbij niet doelend op henzelf. De FCC wil de microstations een vermogen, oplopend tussen 1 en 100 Watt, toestaan, afhankelijk waar de licentie wordt verleend. De maximale radius van een micro-station zal rond de vier mijlen komen te liggen.

Eén per leefgemeenschap. De eigenaar van een licentie zal slechts de mogelijkheid krijgen voor het runnen van een enkel micro-station per regio. Deze eigenaar kan echter wel opteren voor een licentie in een andere plaats dan wel stad, waarbij uiteindelijk de mogelijkheid openblijft om maximaal 10 stations in eigendom te hebben. Dit zal evenwel niet direct mogelijk zijn. Het bezit van meerdere stations zal langzaamaan moeten worden opgebouwd over de komende drie jaren. De micro-stations moeten zich, zo is wettelijk vast gelegd, houden aan een minimum aantal van 36 zenduren per week. Ze dienen zich tevens te houden aan de reclame- en sponsorregels zoals door de FCC aangegeven. En, uiteraard zal men ook gebonden zijn aan de regels inzake het bedrijven van politiek via de radio.

Noten

1. Bill Kennard besprak zijn voornemens tijdens een interview op het radiostation WMUC-FM van de Universiteit van Maryland (uitgezonden op 18 februari 1998, 12:55-13:45).

Een nagekomen bericht (30 juni 2000)

Bij de FCC waren eind juni 2000 bijna 750 licentieaanvragen ingediend voor de zogeheten low power stations. Deze community stations worden staat voor staat ingevoerd in Amerika. De maximale output van de zenders van deze toekomstige stations zal variëren van 10 tot 100 Watt. De nu aangevraagde licenties gelden voor tien staten. De inschrijving stopt halverwege de maand augustus. Aangenomen wordt dat het aantal in de tussentijd nog drastisch zal stijgen. Een groot deel van de 750 aanvragen, 308, kwam uit Californië. Na augustus komen andermaal 11 staten aan de beurt om licentie-aanvragen in te dienen.