volume 3
september 2000 |
Een tocht door de omroepgeschiedenis
van de VS
|
|
|
| |
Op bezoek bij het omroepmuseum in Chicago |
 |
Thomas Völkner |
 |
|
| |
 Chicago Cultural Centre
In het centrum van Chicago, dat in de volksmond 'The Loop' wordt genoemd, bevindt zich in de Washington Street, op de hoek van de Michigan Avenue, het "Chicago Cultural Centre". In dit gemeentelijke gebouw kan de bezoeker informatie verkrijgen over culturele gebeurtenissen. Ook kan er een korte diashow over de geschiedenis van Chicago worden bekeken. Daarnaast is het gebouw zelf, met als hoogtepunt het glazen koepeldak, een leuke bezienswaardigheid. Radio- en televisie-enthousiasten hebben bovendien nog een goede reden om het cultuurcentrum te bezoeken. Er is namelijk een bijzondere collectie terug te vinden: 'The Museum of Broadcast Communications MBC'. Thomas Völkner leidt ons rond.
|
| |
|
| 1 |
Wat het omroepmuseum, gelegen in het centrum van Chicago, te bieden heeft, is niet minder dan een plezierige tocht door zeventig jaar aan radio- en televisiegeschiedenis in de Verenigde Staten. Hoewel het museum pas in 1987 werd opgericht, konden de makers van de vaste tentoonstelling al over zeer veel materiaal, foto's en vooral fragmenten van radio en televisieprogramma's beschikken. Doel van het museum is met behulp daarvan de Amerikaanse, alledaagse cultuur uit de voorbije decennia aan de bezoekers duidelijk te maken. Naar mijn mening is men in die opzet goed geslaagd. |
| 2 |
Het centrum van de tentoonstelling is The Radio Hall of Fame van de Amerikaanse radio, waar ze allemaal te horen en te zien zijn: de karakters van de bekende series, hoorspellen en de mensen die hun stemmen daaraan verleenden, de journalisten en de commentatoren achter de microfoons, de entertainers en de deejays, de talkshow-presentatoren en de sportverslaggevers. Ontelbaar vele foto's en vooral geluidsfragmenten geven een mooie indruk van het werk van deze radiopersoonlijkheden. Voor enkele van de bekende fictieve karakters en stemmen zijn zogeheten belevenisruimtes gebouwd die de herinneringen opnieuw intensiveren: een woonkamer uit de late jaren dertig van de vorige eeuw wordt gebruikt als luisterplek voor een oorlogsreportage, in een keuken uit de jaren vijftig kun je luisteren naar een radiokomedie uit dezelfde periode. |
| 3 |
 De bezoekers van het museum hebben doorgaans de mogelijkheid geluidsfragmenten af te luisteren en bij kleine beeldschermen achtergrondinformatie over de radiomakers en hun programma's op te vragen. Zoals bij andere 'Halls of Fame' beslist ook bij de 'Radio Hall of Fame' een jaarlijkse verkiezing over een opname van nieuwe presentatoren en journalisten in de tentoonstellingsruimte. Elke lente wordt een lijst van kandidaten gepubliceerd, waaruit de ondersteunende leden van het museum hun favorieten kunnen verkiezen. Hierdoor komen met bepaalde regelmaat nieuwe personen, objecten, en dus ook nieuwe fragmenten in de tentoonstelling terecht. En ook de serie van portretten van radiopersoonlijkheden op ansichtkaarten, die verzameld kunnen worden, groeit van jaar tot jaar. |
| 4 |
 Het stripfiguur Little Orphan Annie, ontworpen en getekend door Harold Gray, verscheen vanaf 1924 in de Chicago Tribune
In de Television Exhibit Gallery worden op de wisseltentoonstellingen onderwerpen uit de vroege jaren van de historie van de Amerikaanse televisie getoond. Zo vormde tot september jongstleden 'Little Orphan Annie' het middelpunt. De kleine, vroegwijze Annie was oorspronkelijk een stripfiguur, wiens belevenissen sinds 1924 in The New York Daily News verschenen. Maar kort daarop werd Annie ook een radio-, film- en televisiekarakter en natuurlijk later ook onderwerp van een Broadway musicalsucces en die nu zelfs via internet een zegetocht door Amerika maakt.
|
| 5 |
Als duurzame inrichting van het televisieafdeling van het museum is een film te zien waarin fragmenten worden getoond van de presidentiële debatten ten tijde van de verkiezingsstrijd tussen John F. Kennedy en Robert Nixon. Daarin wordt duidelijk nadruk gelegd op bepaalde facetten waarop de kandidaten naar het televisiepubliek werden gebracht. Onder meer de lichaamstaal, het kijken naar de camera's en dus de toeschouwers, en de belichting, bleken van enorm belang. Het beroemde televisiedebat tussen Kennedy en Nixon vond in 1960 plaats in Chicago. Nu, veertig jaar later, gedenkt het MBC deze belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van de televisie ook nog eens met een speciale tentoonstelling: "Franklin McMahon — An Artist on the Campaign Trail." Deze expositie loopt van 8 september tot 30 november 2000 en toont zestig tekeningen en schilderijen van dit debat van de hand van Franklin McMahon. Howel hij in Europa relatief onbekend is, kent Amerika deze kunstenaar door zijn vele prenten van politieke gebeurtenissen, zoals debatten, partijdagen en verkiezingsbijeenkomsten. Daarnaast produceerde hij overigens een serie televisiedocumentaires over beeldende kunst voor het Public Broadcasting System en voor CBS, waarvoor hij maar liefst drie Emmy Awards en een Peabody Award ontving. |
| 6 |
In het 'Advertising Centre' van MBC wordt het belang van de reclame voor de radio in de Verenigde Staten duidelijk gemaakt. Ook hier is er een kleine 'Hall of Fame' waarin uitstekende radioreclames te beluisteren zijn en de coryfeeën van de radioreclame worden voorgesteld. Het 'Sportcaster Café' levert uiteindelijk herinneringen aan bekende sportverslaggevers van typisch Amerikaanse sporten zoals: baseball, football en basketball. Bij voorinschrijving en tegen betaling hebben de bezoekers van het museum ook de mogelijkheid in een kleine studio op te treden als presentator en een video van het eigen nieuwsprogramma mee naar huis te nemen. |
| 7 |
Het is leuker om vervolgens naar de eerste verdieping van het cultuurcentrum te gaan dan naar de 'Soeveniershop', waar videocassettes, boeken en andere prularia kunnen worden gekocht. Op de eerste verdieping vind je het omvangrijke archief van het MBC, waarin meer dan 70.000 opnamen van radio- en televisiefragmenten en reclamespots kunnen worden terug gevonden. Via een aantal beeldschermen zijn de catalogi van het archief te raadplegen. Wetenschappers, studenten en hobbyisten kunnen de fragmenten bestellen om die vervolgens in een leeszaal, met 26 audio- videoruimtes, te beluisteren en te bekijken. Voor diegene die bezig is met een researchproject over de geschiedenis van de Amerikaanse radio en televisie is een bezoek aan het MBC zeker de moeite waard. |
| 8 |
 Wie overigens na het bezoek aan het museum trek of dorst heeft gekregen, kan direct tegenover het museum terecht in het 'McGees Radio Café'. Een leuk idee om een restaurant naar een figuur uit de radiogeschiedenis te noemen. Het antwoord op de vraag wie 'Fibber McGee' nu eigenlijk was en wat zijn kleine kamer te betekenen had, kan vanzelfsprekend weer worden gevonden in het museum zelf. Omdat de toegang tot het museum — opmerkelijk genoeg — gratis is, houd niets je tegen om het museum nog eens binnen te lopen om het antwoord op die vraag te weten te komen. |
| |
|
|
|
| |
Het contactadres van het museum is: The Museum of Broadcast Communications, Chicago Cultural Centre, 78 Washington Street, Chicago, Illinois 60602-4801 USA. De openingstijden zijn: van maandag tot en met zaterdag: 10.00 - 16.30 uur; op zondag: van 12.00 - 17.00 uur. Het archief is op zondag gesloten. De Radio Hall of Fame van het MBC heeft ook een eigen website: www.museum.tv. |
| |
2000 © Soundscapes |
| |
|
