volume 4
december 2001

Radio Mi Amigo onder spanning

De lotgevallen van Radio Mi Amigo in 1977

door Hans Knot

Op 1 september 1974 werd de zogeheten anti-zeezenderwet van kracht. Vanaf dat moment staakten Radio Noordzee / RNI, Radio Veronica en Radio Atlantis voorgoed hun uitzendingen vanaf zee. Maar, twee stations trotseerden de wet: Radio Caroline en Radio Mi Amigo. Hun gezamenlijke zendschip, de MV Mi Amigo, werd daarvoor in augustus 1974 naar de Britse kust versleept. Radio Mi Amigo, een Vlaamse organisatie, was in de daarop volgende vier jaar aardig succesvol. Net als in de afgelopen jaren blikt Hans Knot terug op deze periode van Radio Mi Amigo. Dit keer haalt hij een paar gebeurtenissen op die in 1977 plaatsvonden op de MV Mi Amigo en in Playa de Aro, de Spaanse thuisbasis van het station.

Een roerig jaar voor Radio Mi Amigo. Net als in de afgelopen jaren heb ik weer een van mijn logboeken, ditmaal die van het jaar 1977, geopend voor een terugblik op Radio Mi Amigo. Wat gebeurde er dat jaar zoal in internationale wateren op het zendschip de MV Mi Amigo en aan land in het Spaanse Playa de Aro, de thuisbasis van het radiostation? Het jaar 1977 was een tamelijk roerig jaar voor het station. Het was een komen en gaan van deejays; er waren rechtszaken tegen medewerkers van het station; de deejays aan boord konden een tijdlang niet van het schip af en werden uiterst slecht bevoorraad. Het is kortom onmogelijk om hier dat hele jaar te belichten. Ik heb daarom een aantal willekeurige, maar interessante periodes geselecteerd. Voor dit verslag heb ik niet alleen mijn archieven geraadpleegd. Ook heb ik een aantal voormalige medewerkers opgezocht om ze nogmaals hun verhaal te laten vertellen. Zoals zal blijken, waren zij nu, jaren later, veel opener dan in de tijd dat ze nog op de MV Mi Amigo zaten. We beginnen ons verslag op de eerste januari 1977.

Foto links: Vermomde deejays poseren voor de fotograaf van de Britse overheid

Drie jaar en drie dagen. Er waren al veel medewerkers bij Radio Mi Amigo vertrokken en de allereerste dag van 1977 was vooral opvallend omdat een oud-medewerker van het station, Bert Bennett, te beluisteren viel op Radio Andorra. Zijn programma's werden daar vervolgens enkele wekenlang uitgezonden, waaronder ook de Nederlandse Top 100 over het jaar 1976. Dat hij goed werd beluisterd, bleek uit de vele internationale post die in het programma werd voorgelezen. Radio Mi Amigo bestond op die dag zelf op de kop af drie jaar, maar daar werd op die dag zelf op de zender niet al te veel bij stilgestaan. Dat gebeurde pas drie dagen later, toen het live-team aandacht besteedde aan, jawel, drie jaar en drie dagen Radio Mi Amigo. Ondanks dat het winter was, werd er in kleine bootjes rond het zendschip gevaren en in het programma "Baken 16" konden de luisteraars meegenieten met de feestelijke stemming aan boord van het schip. Wel viel de kokkin bij al het feestgedruis in het water, hetgeen tot gevolg had dat er die middag geen warme hap was aan boord van het zendschip.

Kerstmis 1976 op de Mi Amigo met Frank van der Mast en Marc Jacobs

De oude Jacoba. De hele bemanning, de Britten incluis, zongen in het programma uit volle borst en dezelfde middag informeerde de "oude Jacoba" — de naam waarachter de moeder van Marc Jacobs schuilging op Radio Mi Amigo — dat de Engelsen onder elkaar "Baken 16" hadden omgedoopt in "Beacon Sandwich". Andermaal zou er begin januari 1977 een deejay vertrekken en wel de man die op dat moment tevens als programmaleider actief was. Op 3 januari nam Peter van Dam het besluit om het station te verlaten. Hoofdoorzaak vormde het gegeven dat directeur Sylvain Tack over verschillende zaken telkens weer een andere mening had en dat er eigenlijk niet langer onder hem viel te werken. De programma's van Van Dam vielen nog wel enkele weken te beluisteren, daar hij al een goede voorraad programmatapes had opgenomen. Zijn laatste programma, "Cash Casino", was te horen op zondag, 16 januari 1977.

Foto rechts: Marc Jacobs

Een veroordeling aan land. De Nederlandse overheid bleef intussen actief met het bestrijden van de activiteiten van de radiostations aan boord van de MV Mi Amigo. Samantha Dubois, deejay bij Radio Caroline en ook regelmatig te horen in de live-programmering van Radio Mi Amigo, werd al in december 1976 gedagvaard om voor de rechtbank in Amsterdam te verschijnen. Als reden werd opgegeven, dat ze haar privé-adres ter beschikking had gesteld aan Radio Caroline. Uiteraard om daar de post van de luisteraars binnen te laten komen en het op een snellere manier naar het zendschip te krijgen, dan bijvoorbeeld via de omweg van een Spaans postbusadres.

Deejay Michelle reageert op Radio Mi Amigo op nieuwe Vlaamse commercials

Voor het gerecht. Op 12 januari 1977 verscheen Dubois, onder haar eigen naam Ellen Kraal, voor het gerecht. De Amsterdamse officier van Justitie had drie personen laten komen om te bewijzen dat hij goed zat met zijn vervolging. Het betroffen drie voormalige bemanningsleden, die Kraal aan boord van het zendschip hadden gezien en die bovendien verklaarden dat zij radioprogramma's had gepresenteerd onder de deejay-naam "Samantha Dubois". Die drie met de slappe knieën waren de kok Günther de Vries, Derk — een voormalige technicus — en de bootsman Jan. De laatste kwam al eerder in de getuigenbank en verklaarde toen onder ede dat hij Dubois aan boord van het zendschip programma's had zien presenteren. Die getuigenissen waren voor de rechter voldoende voor het oordeel dat Kraal de wet had overtreden. Zij werd veroordeeld tot het betalen van duizend gulden boete en een voorwaardelijke gevangenisstraf van drie weken. Kraal was echter niet bijster onder de indruk van de uitspraak en besloot de boete niet te betalen en met de eerste de beste tender andermaal af te reizen naar de MV Mi Amigo, om weer in de huid te kruipen van haar alter ego Samantha Dubois. Kraal was overigens niet de enige die voor de rechtbank moest verschijnen. Ook de uit Harderwijk afkomstige Rob Hessing — als deejay bekend onder de naam Jan van der Meer — die een aantal malen had gezegd niet meer aan boord te willen maar toch steeds terug kwam op de MV Mi Amigo, werd veroordeeld tot het betalen van een boete van duizend gulden.

Sticker Mi Amigo

Deejays voor de korte duur. Op dezelfde dag dat de rechter tot zijn uitspraak kwam, 17 januari, kwam er ook een einde aan de betrokkenheid van deejay Hans Brouwers bij Radio Mi Amigo. Brouwers vertrok echter niet uit zichzelf. Hij werd ontslagen, omdat zijn kunnen op het gebied van radiomaken zo rond het nulpunt zat en ook niet hoger gestegen was. Hij was klaarblijkelijk meer voor het avontuur dan voor het radiomaken naar het zendschip getogen. Maar, Marc Jacobs kwam terug aan boord en nam een nieuweling mee in de persoon van Hugo Meulenhoff. Vanaf die dag werd het programma "Stuurboord" tussen vier en vijf uur in de middag, dat voorheen door Peter van Dam werd gepresenteerd, overgenomen door het team aan boord.

Frank van der Mast presenteert op Radio Mi Amigo

Een opvallende persoonlijkheid. Vanaf eind januari was er ook wekelijks een Franstalige programma te horen. Op zaterdag 22 januari was het er voor de eerste keer en wel tussen zes en twaalf uur in de ochtend. Naast de muziek waren er veel reclamespots te horen voor het Joepie Magazine — voor de gelegenheid ook in een Frans jasje gestoken — met de stemmen van twee presentatoren. Hun namen, Coco en Leon, zullen weinigen van de Mi-Amigo-aanhang nog in het geheugen liggen. Hugo Meulenhoff verliet op 24 januari, een week na aankomst, al weer het zendschip en werd afgelost door andermaal een nieuwkomer, Hans van der Ven. Ook Van der Ven zou geen blijvertje zijn. Wel viel hij op door zich aan boord voor te stellen als de nieuwe deejay van Radio Mi Amigo, om daar meteen aan toe te voegen dat hij "gay" was. Marc Jacobs merkt daar achteraf over op:

"Inderdaad was Hans een zeer opvallende persoonlijkheid, niet alleen vanwege zijn lange blonde haren maar ook omdat hij altijd een poederdoos bij zich had in het zakje van zijn overhemd. Hij werd dan ook vrij snel Miss Poederdoos genoemd. Voor de rest was het een goede knaap."

Andermaal tender aangehouden. Niet alleen de Nederlandse, maar ook de Franse overheid ondernam actie tegen de MV Mi Amigo. Vanaf oktober 1975 waren er al verschillende tenders aangehouden. Op 3 maart 1977 werd er andermaal een bevoorradingsschip aangehouden en wel in de haven van Calais. Het betrof een schip afkomstig uit Boulogne sur Mer, dat door de Franse autoriteiten was gesignaleerd terwijl het de MV Mi Amigo bevoorraadde. De plaatselijke krant wist over het incident het volgende te melden:

Foto rechts: de tender Saint André de Flandres uit Boulogne sur Mer

"Nauwe samenwerking tussen de marine en de kustpolitie leidde ertoe dat de trawler Saint-André de Flandres aangehouden kon worden. Aan boord bevonden zich André Fauchet (26), Michel Delpièrre (27), beiden uit Boulogne sur Mer, en Franas Bigard, dertig jaar en afkomstig uit Etopies. Zij hebben in totaal tien keer het zendschip MV Mi Amigo bevoorraad en werden al enige tijd in de gaten gehouden, daar er telkens veel voedsel aan boord werd gebracht in de haven. Ook werden er 'illegaal' mensen toegelaten op de trawler. De drie zeelieden werden na verhoor door de aanklager vrijgelaten en het schip werd niet in beslag genomen. Het vooruitzicht voor de drie is andermaal een rechtszaak, later dit jaar."

Herman de Graaf op Radio Mi Amigo

Oonagh Huggard. Het muisje van deze arrestatie kreeg nog een staartje. Na verhoor van de drie betrokkenen ging de Franse politie op verder onderzoek uit. Op 6 maart betrad een aantal agenten de flat van de 40-jarige Oonagh Huggard in Boulogne sur Mer. Zij werkte voorheen als secretaresse voor de Caroline-organisatie en was op het moment van de inval in dienst van een Liechtensteinse firma. De politie vond in de flat direct bewijsmateriaal aangaande de bevoorrading van het zendschip. Het bleek dat Oonagh de financiële kant van de tendering regelde, waarbij aantoonbaar was dat zij het geld voor deze bevoorrading van de Caroline-organisatie kreeg. Het huis van de charmante Britse vrouw, werd door zes politiemannen, begeleid door honden, uitgekamd. Ze was de Franse taal niet meester en kon weinig verweer ondernemen. Toen ze meldde dat ze de Franse taal niet machtig was, werd daar, zo bleek later, geen enkele notie van genomen. Dit zou later het onderzoek nog bemoeilijken. Dezelfde dag nog werd haar te verstaan gegeven dat ze op 1 juni 1977 voor het gerecht van Hauteville zou moeten verschijnen.

Foto links: Peter Chicago wordt door de Royal Airforce uit Maidstone teruggebracht

Een reddingsoperatie. Een ander incident vond dezelfde maand plaats rond de MV Amigo zelf. Deze keer liep het allemaal beter af. Volgens het verhaal dat destijds in een radioprogramma werd verteld, ging het allemaal als volgt. Op 17 maart heerste er een voorjaarsgevoel aan boord van de MV Mi Amigo. De lente was vroeg ingevallen en de redelijke temperatuur deed zendertechnicus Peter Chicago, tezamen met Caroline deejay James Ross, besluiten om te gaan spelevaren met de reddingsboot van de MV Mi Amigo. De kleine motor werd aangezet. Men vergat echter om, zoals gebruikelijk, een lang touw tussen zendschip en motorboot te spannen. Met dat touw kon de reddingsboot bij eventuele motorpech weer terug worden getrokken. Het onvermijdelijke gebeurde: de motor van de reddingsboot sloeg af en de boot dreef steeds verder af on de richting van de Engelse kust. Op de MV Mi Amigo werd contact opgenomen met de kustwacht in Walton on the Naze, hetgeen resulteerde in een reddingsoperatie, waarbij een helikopter van de luchtmachtbasis Maidstone was betrokken. De beide heren werden via een hachelijke operatie weer aan boord gezet.

Jingle van het programma Mi Amigo Cash Casino

Een reddingsoperatie. Zo onschuldig bleek het incident echter niet. Een en ander was, zo blijkt bijna een kwart eeuw later, een duidelijk gevolg van de moeizame bevoorrading van de MV Mi Amigo. Er werd een vliegtuig ingeschakeld, maar de dropping miste zijn doel. Marc Jacobs vertelt er nu het volgende over:

"In werkelijkheid was er weer met een vliegtuig uit Gent bevoorraad, waarmee onder meer een pakket was gedropt met daarin cassettebanden en onze post. Met behulp van de rubberboot werd gepoogd dit pakket binnen ten halen. Normaal gebeurden deze droppings alleen bij goed weer en als er geen stroming stond. Het vliegtuig was echter veel later dan gepland bij het zendschip aangekomen en we hadden nog geprobeerd ze te seinen om het pakket niet te droppen, daar er wel een stroming was ontstaan. Helaas zagen ze onze seinen niet."

Foto rechts: Peter Chicago kijkt opgelucht als hij na zijn helikoptervlucht weer veilig aan boord van de MV Mi Amigo staat

"Officieel moesten ze aan land gezet worden door de bemanning van de helikopter. Maar dat zou voor hen betekenen dat ze veel papierwerk moesten doen en dus besloten ze de jongens maar weer aan boord van de MV Mi Amigo af te leveren. Met een knipoog vertrokken ze vervolgens weer naar hun basis met de opmerking dat we goed voor Caroline moesten zorgen. Overigens kregen we weken later het bericht dat het pakket en de rubberboot op het strand waren aangespoeld en deze zijn toen alsnog door de mensen van de Caroline-organisatie afgehaald."

Een proces in Haute Ville. Het einde van de maand maart 1977 zorgde al met al voor nogal wat opschudding. Intussen werd de meeste programmering nu door de deejays aan boord verzorgd. Daarnaast waren op Radio Mi Amigo enkel nog Stan Haag en Haike de Bois als Playa-presentatoren te horen. De Bois vulde zowel in de ochtend, de middag als de avond een programma-uur. We schreven al, dat bij de affaire met de Franse vis-trawler Saint-André de Flandres was gebleken dat de MV Mi Amigo illegaal werd bevoorraad. De Franse politie was er achter gekomen dat de organisatie van deze tenders werd geregeld vanuit een flat in Boulogne sur Mer. De Britse Oonagh Huggard werd gearresteerd, maar kreeg uiteindelijk toestemming het land te verlaten, zij het onder de voorwaarde dat ze, bij een later te houden proces, zou terugkeren naar Frankrijk. Op 1 juni van hetzelfde jaar was het zover en verscheen Huggard in het Paleis van Justitie in Haute Ville.

De 1 aprilgrap van 1977

André Fauchet. Huggard werd ten laste gelegd dat ze boten, waaronder de MV Saint André de Flandres, had gecharterd met als doel het bevoorraden van het zendschip de MV Mi Amigo. Ze liet zich begeleiden door een advocaat, maar ze kon weinig inbrengen tegen hetgeen ten laste was gelegd daar de kapitein van de vissersboot, André Fauchet, openlijk toegaf dat Huggard hem in had gehuurd met voornoemd doel. Daarbij gaf hij tevens dermate gedetailleerde informatie, dat Oonagh er weinig tegen in kon brengen. In tegenstelling tot de kapitein hield ze niet van verraad en weigerde dan ook op het verzoek in te gaan mee te delen door wie ze was ingehuurd om de bevoorrading van het zendschip gedeeltelijk vanuit Frankrijk te regelen.

Foto links: De lifeboat van de Mi Amigo

De schipper hield zich van den domme en vertelde de rechter dat hij niet wist dat hij door bevoorrading van het zendschip de wet overtrad. De kapitein werd veroordeeld, terwijl de twee bemanningsleden er met een waarschuwing vanaf kwamen. De kapitein had maar liefst 700 Britse Ponden per tochtje ontvangen, en dat nog wel wekelijks. Maar het gegeven dat Oonagh geen informatie wenste te geven, omtrent haar opdrachtgevers, leidde er toe dat de rechter haar aanklaagde als de enige organisator achter het geheel. Ze moest dan ook een boete betalen van 500 Pond. Zoals velen binnen de organisatie achter Radio Mi Amigo en Radio Caroline gaf ze nadien toe dat ze het geheel op idealistische gronden had verzorgd, waarbij ze zelf slechts een kleine financiële vergoeding ontving. Ze werd dan ook lijkbleek bij het aanhoren van de eis, aangezien ze het geld niet had om de boete te kunnen betalen. In gedachten zag ze zich al in een Franse gevangeniscel zitten. Twee medewerkers kwamen er beter af, Bigard kreeg een boete van 100 Pond terwijl de gedaagde Delpièrre werd vrijgesproken.

Een rampenperiode. Huggard kwam met de schrik vrij. Op 23 juni, toen de tweede zitting plaats vond, bleek dat onbekende sympathisanten haar boete hadden betaald en ze vrij was om naar Londen terug te keren. In tegenstelling tot de kapitein, die heel veel geld verdiende met de bevoorrading van het zendschip, kwam ze er gelukkig goed van af. Alleen de stress van de situatie waarin ze verkeerde, is in haar herinnering gebleven, wanneer ze terugdenkt aan de tijd dat ze er weken lang voor had gezorgd dat deejays en bemanningsleden, die vanaf internationale wateren voor miljoenen luisteraars via de radio plezier maakten, werden bevoorraad met olie, water en voedsel. Marc Jacobs wil anno 2001 nog wel het een en ander kwijt over die periode:

"De tijd dat we werden bevoorraad uit Frankrijk was een echte rampenperiode te noemen. Echt, aan alles was er een tekort. Op een dag kwam er zelfs een tendertje bij ons schip aan, écht waar, met één zak aardappelen en een paar flessen cola en wat vlees. Oonagh beweerde dat ze de boten had volgestopt. We vermoeden dan ook dat die Fransen met een volle boot uit Boulogne sur Mer vertrokken, vervolgens een andere haven binnen liepen en daar weer de spullen verkochten. Vervolgens, dachten we, dat ze met het restant bij ons aankwamen. We konden het niet bewijzen, maar die Franse vissertjes kwamen niet betrouwbaar over."

Foto rechts: nogmaals de lifeboat van de Mi Amigo, maar nu in minder goede staat

Zoutwater Hittip. De MV Mi Amigo werd begin augustus weer eens geplaagd door een van de vele lekkages. Op 5 augustus bleek de situatie aan boord weer normaal en werd de programmering van Radio Caroline en Radio Mi Amigo weer opgestart. Of het nu aan het vele water aan boord van de MV Mi Amigo, als gevolg van de lekkage, heeft gelegen, is nooit bekend geworden, maar met ingang van 7 augustus 1977 werd een nieuw fenomeen ingevoerd: "De Zoutwater Hittip". Een plaat die wekelijks door het gezamenlijke boordteam werd verkozen en in alle live-programma's vanaf dat moment zou worden gedraaid.

Marc Jacobs vertelt in zijn programma over de lekkage van de MV Mi Amigo

Wespenlied. De zomer brengt altijd ongedierte met zich mee, ook op de volle Noordzee, waardoor er een enorme wespenplaag ontstond. Dit gebeurde in de zomer van 1977. Allerlei pogingen van de wespen af te komen mislukten en in een melige bui werd op 10 augustus in de nachtelijke uren een strijdlied geboren: het "Mi Amigo Wespenlied". De verantwoordelijken voor deze song waren Herman de Graaf en Marc Jacobs, die het lied inzongen en het in première lieten gaan in het programma "Baken 16". Marc Jacobs vertelde er achteraf het volgende over:

"We hadden altijd veel aanloop van andere schepen en dan blijven er altijd insecten achter. Ik herinner me erg goed dat de wespen waren overvlogen van een Belgische vissersboot. De vissers hadden namelijk uitgebreid geklaagd over een dergelijk probleem bij hen aan boord."

Spuitbussen. Als gevolg van het hevig promoten van de song in de live programmering kreeg men met de post tientallen spuitbussen met desinfecterende middelen toegestuurd. Marc Jacobs over de wespen:

"Eigenlijk kwam er iedere dag wel een boot bij ons zendschip langszij. Op een bepaald moment heeft één van deze boten vier wespen achtergelaten. Binnen een paar weken zaten we onder de wespen. Ze doen het namelijk als konijnen. We hadden geen verdelgingsmiddel aan boord en tijdens mooi weer 'op het dek zitten' was er gewoon niet meer bij. We hebben aan de mensen aan wal diverse malen doorgegeven dat we verdelgingsmiddelen nodig hadden, maar die kwamen gewoon niet. Uit protest hebben Herman en ik toen het wespenlied opgenomen en een flink aantal malen uitgezonden. Dit resulteerde in een enorme hoeveelheid spuitbussen, waar we jaren genoeg aan hadden op de MV Mi Amigo."

Foto links: Frank van der Mast

De spanning stijgt. De bevoorrading van het schip verliep intussen steeds slechter en de deejays en bemanning aan boord van het zendschip werden meer en meer ontevreden. In de periode van 2 tot en met 6 oktober 1977 resulteerde dat andermaal in een hard protest gericht tegen de leiding van het station. In plaats van de normale programmering te volgen, besloot het boordteam, bestaande uit Herman de Graaf, Frank van der Mast en Marc Jacobs, helemaal geen programma's meer te presenteren, maar nog enkel non-stop muziek te draaien. Alleen jingles werden daarbij nog als opvulling gebruikt. Geen enkele commercial werd gehoord, hetgeen een aderlating was voor de directie. Af en toen werd een mededeling gebracht met als tekst: 'Door omstandigheden aan boord van de MV Mi Amigo is het niet mogelijk live-uitzendingen te verzorgen.'

Stan Haag houdt een toespraak

Een precaire situatie. Op 4 oktober besloten de verantwoordelijke persoon aan boord van het zendschip dat de situatie zo precair was geworden dat het niet meer mogelijk was om de uitzendingen van Radio Caroline, die sowieso geen geld meer opbrachten, te laten plaatsvinden in de avondlijke en nachtelijke uren. De oorzaak was een drastisch tekort aan olie. De Nederlandse dagbladpers meldde onder meer:

"De drie Nederlandse deejays aan boord van het piratenzendschip Mi Amigo staken, omdat wegens uitblijven van bevoorrading aan boord een ernstig voedselgebrek is ontstaan. Er zou alleen nog maar rijst op het schip zijn. Ook zijn er problemen met de aflossing en de uitbetaling. Als gevolg hiervan worden overdag alleen nog maar oude programmatapes uitgezonden en sluit de zender 's avonds eerder. De deejays smeken, in cijfercodes, om eten. Volgens de organisatie in Spanje heeft de storm een dermate grote schade veroorzaakt aan het spraakgedeelte van de zender, zodat er voornamelijk alleen non-stop-muziek en oude banden worden geprogrammeerd."

Foto rechts: Mi Amigo's deck hand Otto leest het blad Offshore Echo's

Hoezo slecht weer? De organisatie van Mi Amigo beriep zich op overmacht vanwege slechte weersomstandigheden. Maar, de betreffende journalist had zijn huiswerk goed gedaan. Het bleek namelijk dat er in de betreffende periode helemaal geen storm had geheerst. De journalist kreeg nog een bevestiging van zijn vermoeden door een telefoontje met de Britse kustwacht. Daar kreeg hij te horen dat het de laatste weken in de Theemsmonding al wel drie dagen regende, maar dat het totaal niet had gestormd. Dezelfde avond was Radio Caroline wel een paar uur in de ether en in één van de programma's werd verteld dat Frank van der Mast het bijna niet langer uithield van de honger en zich vergrepen had aan een stoelpoot. Marc Jacobs vertelt nu het volgende over de problemen aan boord:

"Frank was inderdaad ingestort. Hij lag de hele dag in zijn kooi en was volledig uitgeput. We hadden slechts nog rijst aan boord, dat we kookten in zeewater. Geen enkele vorm van vitamines zorgde na enige tijd voor een enorme vermoeidheid en blaasjes in je mond. Kortom, hetgeen men in de tijden van de VOC [Verenigde Oost Indische Compagnie] 'scheurbuik' noemde. We sliepen allemaal zo'n twintig uur per dag en losten elkaar af met het draaien van non stop muziek. Ik weet nog dat ik op een dag met de moed der wanhoop begon aan 'Baken 16'. Na een half uur ben ik toen overgegaan op non-stop-muziek en heb me ook bij de luisteraars verontschuldigd met de woorden: Een deejay is ook wel eens aan zijn einde, ik kan even niet meer."

Rauwe stukken vlees. Vanuit een Franse haven werd het schip vervolgens op 6 oktober wel weer bevoorraad, maar uit de opmerkingen in het programma werd het duidelijk dat men bij lange na niet tevreden was want er werd gerept over een mondjesmaat aan olie, dat in de tanks was gepompt en er kwam weinig voedsel aan boord. Andermaal Marc Jacobs:

"Er werd inderdaad maar voor een paar dagen voedsel gebracht en we wisten niet wat er verder zou gebeuren. Ik heb twee van mijn Britse collega's, toen die tender kwam, rauwe stukken vlees zien eten, we waren volledig uitgehongerd. Bij die aanblik heb ik gejankt als een klein kind, van uitputting en van ontzetting bij het zien hoe mijn collega's dat rauw vlees verslonden. Ik heb daar nooit eerder met iemand over gesproken en nu ik de gebeurtenis in mijn herinnering terughaal, heb ik er nog steeds een slecht gevoel bij."

De "opener" van het programma van Ferry Eden met een jingle van Teach In

Een welverdiende rustperiode. Een dag later bleek dat er andermaal een tender langszij het zendschip lag en die keer werd ook met voedsel en water bevoorraad en werden tevens Marc Jacobs en Herman de Graaf van boord gehaald. De berichtgeving over de hele gebeurtenis was destijds niet optimaal. Het Duitse radioblad Radio News zat er bijvoorbeeld behoorlijk naast, want dat meldde in zijn uitgave van december 1977 dat het mengpaneel het in de studio van Radio Mi Amigo had begeven en om die reden begin oktober non-stop-muziek was uitgezonden zonder commercials en aankondigingen. Een recorder was in de zenderkamer neergezet en daar werd de non-stop-muziek direct de zender ingestuurd. In een Brits radioblad werd daarnaast gemeld dat Marc Jacobs uit ontevredenheid Radio Mi Amigo zou hebben verlaten. Maar zover was het toen nog niet. Jacobs was wel van boord, maar om andere redenen. Van de voorafgaande vijftien maanden had hij er bijna twaalf aan boord van het zendschip doorgebracht en hij was toe aan een lange, welverdiende, rustperiode.

Foto links: fans bekijken het zendschip vanaf zee

De laatste donkere maand in 1977. Aan het eind van het jaar werd er voor de zoveelste keer in de geschiedenis van Radio Mi Amigo besloten om van frequentie te veranderen. De voornaamste reden was om het signaal van het station nog beter Nederland en België binnen te krijgen, om op die manier de adverteerders nog beter te kunnen overtuigen van het nut van adverteren op de zeezender. Eind oktober had een Nederlandse krant al gemeld dat er voorbereidingen werden getroffen andermaal van frequentie te veranderen, waarbij de Continental-zender aan boord zou worden versterkt tot 50 kW. Als toekomstige frequentie werd de 557 kHz ofwel de 538 meter genoemd. In de laatste week van november werd andermaal al het een en ander hierover in de dagbladpers geschreven. Zo meldde een Vlaamse krant dat Radio Mi Amigo vooral voor de 319 meter had gekozen, omdat deze frequentie destijds vlak bij die van de BRT (324) zat. Tevens waren directe andere frequenties in gebruik van de BBC en de Hilversumse omroepen.

Radio Mi Amigo verhuist in de ether

Een gezamenlijk programma. De nieuwe frequentie zou gedeeld worden met Radio Caroline. Op 1 december namen de Caroline-deejays Brian Martin, Stuart Russell en Roger Matthews daarom tussen elf en twaalf uur in de ochtend afscheid van de Caroline-luisteraars. Overdag zou er vanaf dat moment geen Caroline-programma's meer zijn, maar enkel het geluid van Radio Mi Amigo op de 319 meter. Om precies twaalf uur ging het station van de 212 naar de 319 meter. Mi Amigo was vervolgens iedere dag tot half acht in de avond te beluisteren, waarna de Caroline-deejays de fakkel van hun Nederlandse collega's zouden overnemen. Dat gebeurde echter niet direct de eerste keer. De Caroline-deejays dachten namelijk dat de zenderwisseling om twaalf uur Britse tijd zou plaatsvinden en hadden alles nog niet technisch voor elkaar. De Caroline-deejays hadden bovendien hun handen vol aan een rondtoer die voor die eerste dag van december op het zendschip was gepland, en die door hen zou worden uitgevoerd in de Mi Amigo programmering. Als gevolg daarvan werd besloten een gezamenlijk programma vanuit de Mi-Amigo-studio aan boord te presenteren.

Sticker Mi Amigo 212

Een nieuwe zendinstallatie?. De kranten hadden weten te melden dat er aan boord van de MV Mi Amigo voor de gelegenheid keihard was gewerkt aan een nieuwe zendinstallatie van Amerikaanse makelij, die voor de nieuwe frequentie in gebruik zou worden genomen. Die informatie was echter compleet onjuist. Er was flink gesleuteld aan de oude versterker, maar beslist geen nieuwe aangeschaft. Toch hielpen Radio Mi Amigo en Radio Caroline bij de opening van de nieuwe frequentie zelf driftig mee om dit idee te versterken. Voor Radio Caroline was op dat moment Stuart Russell, die actief was in de Caroline-studio, terwijl voor Radio Mi Amigo Herman de Graaf presentator was. Het kwam niet allemaal even vlekkeloos over, mede doordat De Graaf niet goed wist om te gaan met de bijgezette randapparatuur in de studio, die nodig was voor de verbinding met de studio van Radio Caroline. Een duidelijk geïrriteerde Stuart Russell sprak in de uitzendingen zijn "waardering" uit voor De Graaf, onder verwijzing naar "human incompetence in the form of one Herman de Graaf." Het was een opmerking die zeker niet thuis hoorde op een schip waar zoveel "LA spirit" (Loving Awareness) werd gepropageerd.

Een nieuwe start. Maar na alle geharrewar was toen dan toch de opening van de nieuwe frequentie voor Radio Mi Amigo te horen:

"Luisteraars in België, Nederland, Frankrijk, Engeland en Duitsland, dit is de start van een nieuw radiostation, met nieuwe jingles, een nieuwe programmering, een nieuwe golflengte en een nieuwe zender. Radio Mi Amigo zendt nu uit via de 319 meter."

Daarna volgde een groot aantal nieuwe jingles en zanger John Sebastian die 'Welcome Back' zong. Ook machinist Luc Watermans werd geïnterviewd en die wist te vertellen dat hij de oude zenders uit de ether had gehaald en de "nieuwe", 50 kW oranje gekleurde zender had aangezet. Dit alles uiteraard gevolgd door het klinken van het glas, nadat een fles champagne was ontkurkt. De nieuwe zender was echter een mythe. De programma's werden gewoon de lucht in gestraald door de oude zender die wat was opgepept met behulp van vervangende onderdelen.

Oproep om te adverteren op Radio Mi Amigo

Copyright foto's: 2001 © Marc Jacobs, Ton van Draanen, Boudewijn Dom en Hans Knot. Op de geluidsfragmenten bij dit artikel rusten copyrights. Ze worden hier gebruikt volgens de regels van "fair use" en "academic quoting". Dit overzicht over de lotgevallen van Radio Mi Amigo in 1977 behandelt slechts enkele gebeurtenissen uit dat jaar. Een meer compleet overzicht is te vinden in het derde deel van het dagboek van Hans Knot: "Herinneringen aan Radio Mi Amigo, 1977," dat is uitgegeven door de Stichting Media Communicatie in Amsterdam. De voorpublicaties van de overige delen zijn te vinden op onze overzichtspagina van deze kroniek van Radio Mi Amigo.