volume 5
mei 2002

Terugdenkend aan Radio Luxembourg

Bert Bossink, Alfred Kleijn, Piet Muys, Dick Offringa en Weia Reinboud kijken terug

door Hans Knot

Eind vorig jaar publiceerden we een lang artikel waarin Hans Knot de geschiedenis vertelde van de Nederlandstalige Afdeling van Radio Luxembourg. Naar aanleiding daarvan kwamen er tal van reacties binnen van lezers. Herinneringen aan het luisterplezier, die decennia lang naar de achtergrond verdwenen waren, kwamen weer bovendrijven door het lezen van bekende namen. Bert Bossink en Alfred Kleijn gaan hieronder uitgebreid op dit stukje van hun jeugdjaren in. Vervolgens komen Piet Muys en Dick Offringa aan het woord en dan volgt nog een leuke reactie van Weia Reinboud, de dochter van Joop Reinboud, eens freelance-medewerker bij Radio Luxembourg.

Jarenlang was Bert Bossink redacteur van The Fabulous Sounds of the Sixties. Zijn voorliefde voor die muziek kwam in zekere zin uit de lucht vallen: hij maakte er al jong kennis mee via de radiogolven van Radio Luxembourg. Hij werd een echte liefhebber en ontwikkelde zich tot een kenner van de muziekbladen en de artiesten. Radio Luxembourg is hij nooit vergeten. Het begon voor hem allemaal in 1960:

Onlangs kwam ik het verhaal tegen van Hans Knot over zijn herinneringen aan de Nederlandstalige en Vlaamstalige Service van Radio Luxembourg. Deze heb ik met interesse doorgespit en de herinneringen kwamen bij mij ook weer boven. Ik begon in 1960 op kostschool in Stevensbeek naar Radio Luxembourg te luisteren. De broeders van De La Salle, het jongensinternaat, hadden Radio Luxembourg de hele dag aanstaan. In 1960 hoorde je tussen de middag, onder het eten, Bobbejaan Schoepen tekeer gaan met zijn dolle programma. Daar mijn vader veel in het buitenland werkte en hij mij gewoon niet op kon komen halen, moest ik in het weekend met een aantal andere jongens op het internaat blijven. Iedere zondagmiddag zaten we rond de radio als Guus Janssen Jr. "Tiener Topper Tijd" presenteerde. We genoten van "La Paloma" van Freddy Quinn, "No More" van Elvis Presley, "He'll Have To Go" van Jim Reeves, "Please Don't Tease" van Cliff Richard en de Shadows tot in 1961 zelfs het nummer "Och Was Ik Maar" van Johnny Hoes, "Barcelona" en "Laila" van de Regenpfeifer en meer van dat soort werk voorbij kwamen.

Foto links: omroepster Annemarie Coebergh

Annemarie, de omroepster, kan ik me nog goed herinneren. Ze presenteerde destijds de gouden plaat aan Johnny Hoes op Radio Luxembourg 208 voor "Och was ik maar"! In 1965 werd ze vervangen door ene Annelies. Een andere dame, die eerder bij Radio Veronica werkte, Anushka, is daarna ook voor Radio Luxembourg gaan werken en ik herinner me ook ene Peter, niet Koelewijn maar een ander. Toen ik midden 1961 van de kostschool af was en hier in Boxtel naar de MULO ging, had ook mijn moeder de hele dag Radio Luxembourg aanstaan op, onder meer met "Muziek voor Eva" met Stan Haag, Annemarie en andere presentatoren.

De Nederlandstalige uitzendingen van het station zijn ook verantwoordelijk voor het doorbreken van veel Nederlands talent, want Radio Luxembourg organiseerde in Eindhoven het "Cabaret van het Onbekend Talent". Daar zijn latere sterren als Trea van der Schoot beter bekend onder haar artiestennaam Trea Dobbs, Ria Valk, Anneke Gröhnloh, Armand, Elly Nieman en Lenny Kuhr ontdekt. Bovendien besteedde het station aandacht aan lokale beatgroepen, zoals Nicky en de Shouts uit Groningen. Leuk, als je terugdenkt, is ook het naar Nederland halen van grote artiesten. Guus Janssen junior was daarbij de drijvende kracht en haalde onder meer Françoise Hardy, Adamo, Searchers en Scorpions naar een feestzaal in Venlo. Hij was ook de eerste die Marianne Faithfull kon strikken voor een bezoek aan ons land. Diegene die winnaar waren van een aflevering van eerder genoemde "Cabaret van het Onbekend Talent" mochten vervolgens een plaat opnemen bij Phonogram. Duidelijke banden dus.

Foto rechts: Trea Dobbs

Ik dien trouwens wel te vermelden dat het niet alleen Radio Luxembourg en Radio Veronica waren, waar ik naar luisterde. Ook onder meer de BBC Light Service, BFBS, AFN en de Hilversumse omroepen werden beluisterd om te horen of er ook plaatjes van mijn favoriete artiesten — Cliff Richard en de Shadows, Buddy Holly, Helen Shapiro, Connie Francis, Peter Kraus en Jim Reeves — werden gedraaid. In Hilversum was er trouwens een duidelijke anti-rock-'n-roll-houding, waarbij de jazz-voorgangers nog een duidelijke lepel in de pap hadden. Radio Veronica had in 1965 een programma waarin, onder leiding van Tineke, de artiesten werden geplugd die een single hadden opgenomen op het Favorieten Expres label. Later dat jaar zou Radio Luxembourg dit programma overnemen tot en met 1967.

Bossink luisterde niet alleen naar de muziekprogramma's, maar begon ook de driftig de muziekbladen te verzamelen die alles over de artiesten te melden hadden:

Foto links: Guus Janssen Jr.

Zelf ben ik de Nederlandstalige uitzendingen van Radio Luxembourg tot eind 1966 blijven volgen, want ondanks de komst van Radio London, Radio Caroline en Radio Veronica, ging de radio iedere zondagmiddag nog steeds op "Swinging USA" met Jan Theys met zijn Beatles- en Elvis-rubriek van een half uur per week en daarna "Tiener Topper Tijd", steeds met Guus Janssen Jr. Ik vond het in die tijd verbazingwekkend dat Guus Janssen Jr. de plaat "Ready Teddy" van Cliff Richard en de Drifters nog steeds als tune gebruikte, ondanks dat deze plaat uit de jaren vijftig afkomstig was. Met Jan Theys en Camillo Felgen had ik in de jaren tussen 1963 en 1965 schriftelijk contact. In het blad Pop Telescoop stond in 1968 een foto van Peter Koelewijn in de studio van Radio Luxembourg met daarbij afgedrukt de top 15 en tips van "Tiener Topper Tijd". Ik heb tot begin 1967 Radio Luxembourg nog wel eens opgehad op zondagmiddag. Het programma-overzicht van 1967 heb ik ook nog compleet in de bewaarde Muziek Parade's. Na oktober 1968 stond er niets meer in Muziek Parade over Radio Luxembourg, maar alles bij elkaar moet ik zeker zo'n 90 bladzijden "Radio Luxembourg" uit de periode 1961-1968 hebben. Daar alleen al kun je een compleet boekwerk van maken.

Achteraf ben ik erg blij dat ik toen ook al zo fanatiek was met het verzamelen van alles over muziek en de achtergronden van de artiesten. Toen ik op school zat, ging al mijn zakgeld al op aan de aanschaf van grammofoonplaten en muziekbladen. Ik geloof dat ik mijn eerste exemplaar van de Muziek Parade in januari 1962 heb gekocht en mijn eerste exemplaar van het blad Tuney Tunes in 1960. Dat laatste geldt ook voor het blad Songwereld. Ik dacht dat het toen 48 cent kostte en het heel wat moeite vroeg om mijn moeder of vader weer 48 cent af te troggelen voor de aanschaf van een muziekblad. Mijn vader haatte alle vormen van Amerikaanse muziek. Echt, die haat was verschrikkelijk. Vooral een Tuney Tunes met een foto van Elvis Presley uit de film "Blue Hawaï" ging hem veel te ver, zo vér zelfs dat hij het exemplaar voor mijn ogen verscheurde. Mijn moeder was toen zó boos dat ik van haar weer 48 cent kreeg om een nieuw exemplaar te kopen.

Toen ik in 1964, na mijn MULO-opleiding in Den Bosch, ging werken, gingen van mijn salaris ook een paar gulden per week op aan de aanschaf van bladen als Tuney Tunes, Muziek Expres, Muziek Parade, totdat ik in 1965 het Engelse Record Mirror en Hitweek ontdekte. En die werden vervolgens ook iedere week gekocht. Door mijn reisgeld voor de trein, wat ik kreeg van mijn werkgever, in mijn zak te steken en per fiets van Boxtel naar Den Bosch heen en weer te rijden — en dat bij weer of geen weer — heb ik veel geld bespaard dat ik later in de aanschaf van de bladen kon investeren. Later heb ik van mensen, die er met verzamelen van muziekbladen stopten, veel kunnen overnemen, in 1965 zelfs al de complete jaargangen Tuney Tunes van 1944-1957 voor niets gekregen. Ze hielden er mee op en voelden zich te oud voor tienermuziek.

Radio Luxembourg draaide in 1964 altijd van die typische Vlaamse Tiener Topper Tijd hits zoals "Waar En Wanneer" van Bob Benny en "Long Tall Sally" van de Shakers en ook het nummer: "Alleen" van John Larry, plaatjes die hier in de platenwinkel niet zo gauw te vinden waren. Zo heb ik jaren geleden, misschien wel 30 jaar terug of nog meer, ooit een LP gekocht in België: "Super Party 1964" op Polydor LPHM 5503, gepresenteerd door Jos Baudewijn. Deze had toen ook een hoge functie bij de BRT en was daar tevens presentator. Hij kondigde op die LP mooie nummers van Bob Benny, John Larry en dergelijke aan. Ik luisterde vroeger rond 1964 en 1965 op zondagmiddag ook altijd naar het BRT tienerprogramma "Tienerklanken", een soort van Vlaamse uitvoering van "Tijd voor Teenagers". Ik denk me te kunnen herinneren dat die Jos Baudewijn daar ook iets van samenstelde!

Bossink maakte ook bewust de opkomst mee van de zeezenders en de daarmee samenhangende ondergang van Radio Luxembourg:

Foto links: Herman Emmink met links het Deense tieneridool Gitte, die in 1963 in Duitsland triomfen vierde met haar "Ich Will 'nen Cowboy Als Mann"

De "Tiener Topper Tijd Top 15" op Radio Luxembourg met Guus Janssen Jr. was een echte Benelux-hitparade waar de platen maanden op bleven staan. In de beatkrant KINK werden in 1966 aanvallen op deze Benelux hitparade geleverd omdat bijvoorbeeld het nummer "Lana" van Roy Orbison er nog steeds op stond, terwijl die hier in Nederland al lang van de Veronica Top 40 af was. Je kon duidelijk merken dat een gedeelte van de jeugd zich afkeerde van Radio Luxembourg, tenminste van de Nederlandstalige uitzendingen in 1966. Een ander aantal kraakte bijvoorbeeld ook Herman Stok af met zijn programma's als "Tijd voor Teenagers" en "Top of Flop", terwijl er toen ook een anti-Radio-Veronica-clubje bezig was met ingezonden stukken in "Beatkrant". Ook de redactie van KINK wilde toen al dat Radio Veronica zou verdwijnen, want Radio London en Radio Caroline waren volgens hen stukken beter. Een stammenstrijd, die vermakelijk is om te zien als je dergelijke stukjes nu terugleest.

Tot 1970 heeft Muziek Parade samengewerkt met Radio Luxembourg en er was toen ook in 1970 een Radio Luxembourg Disco Show met onder meer Peter Koelewijn en Felix Meurders — de Big Bird. Daarna ging Muziek Parade in zee met Radio Noordzee, maar dat gebeurde wel allemaal bij diezelfde uitgeverij in Hilversum in die fraaie villa De Hofstede in Naarden; Postbus 117, Hilversum. Dit adres werd vroeger op Radio Noordzee ook gebruikt waar je post kon naar toesturen. En Postbus 208, zowel in Amsterdam als in Brussel, was tevens het toenmalige postbusadres van Basart, het platenconcern van Strengholt in Naarden. In de poll-uitslagen van Muziek Parade stond Guus Janssen junior, de latere directeur van Basart en Strengholt, als presentator vrij hoog genoteerd op de derde plaats 1964, vierde plaats in 1965 achter Joost den Draayer en nog voor Jan van Veen.

Foto rechts: Pete Felleman

Omdat ik me herinner dat ik diverse brieven in het verleden naar die Postbus 208 in Amsterdam heb gestuurd en later ook in de Noordzee tijd naar Postbus 117 Hilversum — de oude postbus van Muziek Parade) — is het duidelijk dat er sterke banden waren tussen Strengholt en de Nederlandstalige service van Radio Luxembourg. De heren Will Luikinga en Rob Out waren samen met Co de Kloet, en Rob Out, en Willem Duys ook medewerkers van Muziek Parade in de periode 1966-1967. Verbazingwekkend omdat Muziek Parade nogal erg pro Radio Luxembourg was maar ze namen ook de Radio Veronica programma's soms in hun blad op, evenals reclame voor de Caroline Club van Radio Caroline op 199.

Het is inderdaad vreemd dat er niets bewaard is gebleven van geluidsdragers van Nederlandstalige programma's van Radio Luxembourg. In 1963 had ook bijna niemand geld om een taperecorder te kopen. Dat lukte bij de meeste mensen pas in 1967. Ik heb op Radio Luxembourg in het verleden heel wat plaatjes aangevraagd, onder andere "Nino" van Connie Francis — een song die in 1963 succesvol was in Duitsland — "Kissin Cousins" van Elvis Presley en "Ain't She Sweet" van de Beatles. Je kreeg dan altijd een keurige brief van ze dat je plaat gedraaid werd!

Aldus Bert Bossink. Verdere aanvullingen op het verhaal van Radio Luxembourg komen van Alfred Klein uit Utrecht. Hij merkt op dat Johan van Minnen ook bekend is geworden als buitenland correspondent in Bonn, hetgeen juist is. Die functie kreeg Minnen in de loop van de jaren zeventig, overigens niet alleen voor de VARA maar ook voor de NOS en andere omroepen. Wat betreft Herman Emmink meent Klein terecht dat deze later niet alleen televisieprogramma's ging presenteren, maar tevens voor "AVRO's Radio Journaal" werkte. Klein vervolgt zijn verhaal met een aantal opmerkingen over de Nederlandse service van Radio Luxembourg:

Foto links: Ria Valk

Halverwege de jaren zeventig was deze service op werkdagen nog slechts te horen van zes uur tot half acht in de avond, terwijl op de zondagavonden men slechts tussen zes en zeven uur er was. Op de werkdagen was de presentatie in handen van Peter Koelewijn. In de jaren tachtig werd de zendtijd nog verder terug gebracht. Toen was men nog slechts te beluisteren op werkdagen tussen zeven en half acht in de avond en op zondagen van zes tot zeven uur in de avond. Op de werkdagen was de presentatie overgenomen door de Vlaming Mike Verdrengh, terwijl op de zondagen de Benelux Top 20 was te horen, in de presentatie van Frans van der Drift. Deze had eerder voor Radio Mi Amigo en de TROS gewerkt. Ik weet wel dat in dit programma nog één commercial was te horen en wel voor het wasmiddel "Dreft".

De uitzending werd iedere dag afgesloten met het einde van het nummer "Goodbye" van Mary Hopkin en later werd dit vervangen door de jingle: "I've been listening to your show on the radio, and you seems like a friend to me." Het was ook het begin van een song, van de Starland Vocal Band. Dwars er doorheen klonk het slaan van een klok, gelijk aan de klok van de Big Ben in Londen. Direct na de close-down startte het actualiteiten programma in het Italiaans dat door de RAI werd verzorgd en echt niet om aan te horen was. Nadat eerst in de eind jaren tachtig het programma op de zondag verdwenen was, werd niet lang na het verscheiden van de Engelse service ook de Nederlandse service stopgezet.

Piet Muys, een andere lezer van onze tijdschrift op het Internet, beleefde de uitzendingen van Radio Luxembourg ook al in de jaren zestig en heeft wat herinneringen opgediept.

In het programma "Teenager Muziekparade" kwamen in 1960 ook onze eigen Indo-bands aan bod, zoals Electric Johnny en zijn Skyrockets, de Black Dynamites en uiteraard de Tielman Brothers. Het was ongehoord en uniek, want deze bands werden door Hilversum volledig genegeerd. Op zondagmorgen, ik dacht rond 11.00 uur, begon eind 1960 of 1961 een talentenjacht onder de naam "Grote Variété Prijs". Dat programma werd gesponsord door de Nederlandse Volkswagen-importeur Pon met uiteraard als hoofdprijs een Kever. De show trok door Vlaanderen onder de naam Volkswagen Tournee. Dan Ellery was de eerste winnaar en het zangeresje Lilian St. Pierre was bijvoorbeeld de winnares in 1964.

Er was ook een teenager-talentenjacht — de naam schiet me niet te binnen — en van een van deze uitzendingen bezit ik de opname "Bongo Blues" van de Four Strangers uit 1961. Paul van Boxtel in 1963 zanger bij de Hurricane Rollers uit Vught wist het volgende te melden: "Via een talentenjacht in "Carlton" te Eindhoven, in 1963, kregen wij een uitnodiging om een opname voor Radio Luxembourg te maken. Dat gebeurde in België, in een studio in Tongelre, waar we naar toe reden met zeven personen en alle instrumenten in een Citroën DS. Ik heb de opname zelf, maar die is zo slecht, dat ik deze liever niet beschikbaar stel. Frans Pannevis, drummer van de Desperates in Dordrecht, vertelde mij: "In 1963 zijn we twee keer op Radio Luxembourg geweest met een nummer op zondagmorgen. De opnamen vonden plaats in Tongelre en Say Mama van Gene Vincent was een van die nummers. De technici keken hun ogen uit toen ze onze zelfgemaakte echobox zagen van oude bandrecorder onderdelen. Maar het apparaat werkte perfect."

Op deze zeldzame opname van Radio Luxembourg uit 1961 spelen de Four Strangers hun "Bongo Blues" tijdens een talentenjacht in Rotterdam. Ze worden geïnterviewd door Regina Clauwaert.

De Cliff Richard and Shadows Show op Radio Luxembourg liep, met onderbrekingen, van eind 1959 tot begin 1963 — in de periode 1960-1962 gesponsord door Ever Ready Batteries onder de naam Me and My Shadows. De show werd eerst op donderdagavond uitgezonden en verhuisde uiteindelijk naar de zondagavond. Net ervoor zat eerst Helen Shapiro en later Frank Ifield met een eigen show. Adam Faith en de Roulettes kwamen begin 1963 in de plaats van de Cliff Richard Show. In die shows werden veel nummers uitgeprobeerd en van een aantal bestaan geen plaatopnamen. Het nummer "Reelin' And Rockin" en het nummer "Razzle Dazzle" werden overigens wel op 12 juli 1962 opgenomen in Abbey Road Studio in Londen, ondanks dat ze pas in 1965 werden uitgebracht! Maar dan zit ik al bij de Engelse Service en wijken we af van het doel: herinneringen aan de Nederlandstalige Service van Radio Luxembourg.

De talentenjacht, waarvan Muijs de naam is vergeten, was natuurlijk het al genoemde "Cabaret van het Onbekend Talent". Dick Offringa herinnerde zich niet alleen de programma's, maar ook zijn ontvanger:

In september 1961 begon ik naar de Engelstalige uitzendingen van Radio Luxembourg te luisteren. Ik ontving dat op een oude Grundig buizenradio met een goede middengolf buitenantenne. Het groene oog ging regelmatig heen en weer vanwege de fading. Na enige tijd kwam ik er achter dat er 's morgens Nederlandstalige uitzendingen waren. Die begonnen altijd om half acht; met dezelfde gong als de Engelse uitzendingen op de avond met "Your station of the stars". Ik luisterde er regelmatig naar en de ontvangst was redelijk te noemen in het Noordoosten van Nederland. Om negen uur was er altijd een rechtstreekse uitzending vanuit Amsterdam. Op zondagmorgen waren er tussen half acht en half negen vier — betaalde — godsdienstige uitzendingen. Ik herinner me van de zondagmorgen ook het programma "Alles of niets" waar het prijzengeld telkens verdubbeld werd. En uiteraard luisterde ik elke zondagmiddag tussen één en twee uur naar "Tiener Topper Tijd" met Guus Jansen jr. Dat programma begon altijd met "Ready Steady" van Cliff Richard. Met krijsende fans er tussendoor. Vanaf half twee werd dan de Benelux Top Tien uitgezonden. Net voordat de oproep berichten van de ANWB werden uitgezonden werd er overgeschakeld naar een andere zender — bestemd voor het Duitse gebied — om zo de desbetreffende luisteraars beter te kunnen bereiken.

Foto rechts: Stan Haag

Pas na enige tijd merkte ik dat de Nederlandstalige uitzendingen uit precies dezelfde studio kwamen als de Engelstalige uitzendingen. De in Brussel — en Amsterdam — opgenomen programma's draaiden dus in deze studio op precies dezelfde tapedecks waarop ook de beroemde, in Londen opgenomen, Engelstalige programma's werden uitgezonden zoals de Jimmy Saville Show. Vanaf begin 1970 werden op deze tapedecks de Nederlandstalige programma's gedraaid die toen tussen 18.00 en 19.30 uur werden uitgezonden. Deze programma's werden op dinsdag in een Brusselse studio opgenomen. Omdat vlak hierna de rechtstreekse Engelstalige uitzendingen begonnen speelde Felix Meurders — één van de drie presentatoren — daar vaak op in. Hij wist altijd welke deejay er na hem kwam en deed daarover altijd bepaalde uitspraken. Die deejay reageerde daar dan altijd op. Felix Meurders bezocht deze studio op woensdag 28 oktober 1970. Toen ik hem daar toen belde bleek dat hij net zo verrast was over de oude inrichting van de studio was als ik eerder in 1967.

En dan kwam er, tot slot, nog een leuke reactie van Weia Reinboud uit Utrecht. Ze was aan het surfen, stuitte op de naam van haar vader en reageerde in een e-mail als volgt:

Foto links: Joop Reinboud aan het werk bij Radio Luxembourg

Zo af en toe laat ik Google eens zoeken wat er aan nieuwe treffers op mijn achternaam te vinden is. Vandaag was het weer zo ver en nu blijkt er ineens een artikel over Radio Luxembourg te zijn waarin ook mijn vader genoemd wordt, Joop Reinboud. Zo uit het hoofd kan ik er dit over melden: Hij maakte een programma dat gesponsord werd door "Eltink meubelen te Wychen". Ik heb de plaatjes tot in de treuren gehoord, dus hoe onbelangrijk ook, in mijn geheugen bleek het gemakkelijk te vinden. Die programma's bestonden uit singletjes met lichte muziek, met daartussen kletspraatjes en reclame. Mijn vader zat totaal niet in de lichte muziek, dus hoe ging dat: iemand bracht hem elke week een doos met singletjes die populair waren of dat juist moesten worden. Aad Swart heette die man die ze bracht, zo meen ik. Iemand met een bulderende hese lach, en een snor met opgedraaide punten. Mijn vader draaide thuis het begin en het eind van zo'n plaatje om even iets voor ertussen te bedenken. Dat programma werd dan ergens opgenomen, niet in het buitenland. Ik denk in de studio bij Phonogram of zo. En dat was het dan.

Ik heb het programma zelf maar zelden gehoord, want wij luisterden helemaal niet naar de radio! En zeker niet naar lichte muziek en de dingen die mijn vader, als freelancer deed, was omdat het alleen maar geld opbracht. Hij begon, net als Netty Rosenfeld trouwens, in 1945 bij Radio Herrijzend Nederland, hij was toen 25. Iets later is hij bij de Wereldomroep in vaste dienst gegaan, maar al vrij snel is dat op knallende ruzie uitgedraaid en is hij gaan freelancen. Hij deed dus van alles, van serieus tot licht, bioscoopreclames, nieuwslezen — onder andere de eerste uitzending op de dag van de Watersnoodramp op 1 februari 1953 — en later het Journaal op televisie. Weer later zat hij bij "Kenmerk" van de IKON totdat hij in 1967 of 1968 bij de KRO in vaste dienst is gegaan. Daar maakte hij vooral typische K-programma's en verder bijvoorbeeld het presenteren van de internationale monsterproducties op wetenschapsgebied van Nigel Calder. Ik ga nog eens met mijn broer zoeken in de geluidsarchieven in Hilversum om te zien wat er bewaard gebleven is. Dat zal met zo'n omnivoor heel wat zijn, maar moeilijk te vinden.

Dat waren een aantal herinneringen van lezers van het uitgebreide verhaal met herinneringen over de Nederlandstalige afdeling van Radio Luxembourg uit het begin van de jaren zestig, dat vorig jaar december in dit tijdschrift verscheen. Van de hand van Bert Bossink en mijzelf zal binnenkort in dit tijdschrift een serie herinneringen aan de radio en de muziekbladen uit de jaren zestig van start gaan.

Nagekomen berichten:

Op 21 juni 2002 schreef Etienne Kerremans het volgende naar aanleiding van dit artikel:

"Met veel plezier heb ik de beide artikelen "Radio Luxembourg, de Nederlandstalige Afdeling, 1960-1962" en "Terugdenkend aan Radio Luxembourg" gelezen. Omdat ik destijds ook een fervent luisteraar was van Radio Luxemburg heb ik enkele interessante aanvullingen. In het laatste artikel (paragraaf 1.3) merkt Bert Bossink op dat hij zich "ene Peter, niet Peter Koelewijn" herinnert. Welnu, die Peter presenteerde op Radio Luxembourg tijdens de werkdagen, afwisselend met Annemarie, het programma "Muziek voor Eva". De naam van die Peter was Nand Baert, werkzaam bij de toenmalige BRT Radio 2 — in de jaren zestig de "Gewestelijke Omroep Oost-Vlaanderen", waar hij net als Rudi Sinia zeer populair was."

"Dit duo heeft in de jaren zestig zowat de popmuziek binnen de BRT een echte kans gegeven met razend populaire programma's als "Party-time in Rudi's Club" - elke woensdagnamiddag. Ik verdenk Rudi Sinia ervan die titel destijds gepikt te hebben bij Radio Scotland. Daar liep namelijk een show met de titel "Party-time in Radio Scotlands club". Een ander populair programma van dit duo viel op de maandagavond te beluisteren: "Afternoonbeat". Nand Baert was ook te bewonderen op de televisie in het kwisprogramma "Van pool tot evenaar" Een andere bekende figuur op Radio Luxembourg — in de jaren tachtig — die ook zijn sporen verdiend heeft bij de Gewestelijke Omroep Oost-Vlaanderen was Zaki, die samen met Mike Verdrengh een show had op Radio Luxembourg."

"Verder heeft Alfred Kleijn het in paragraaf 4.3 over de jingle "I've been listening to your show on the radio, and you seems like a friend to me." Hij schrijft deze song toe aan de Starland Vocal Band. Het betreffende nummer is echter van de Britse zangeres Charlie Dore, of beter gezegd van haar band, de Charlie Dore's Back Pocket. Het gaat om het nummer "Pilot Of The Airwaves" van haar eerste album Where to Now (1979), waarmee ze in Amerika de hitparade haalde. De song van de Starland Vocal Band — het is ook hun enige bekende nummer — is "Afternoon Delight" uit 1976, dat destijds door Klaas Vaak werd meegebracht uit de Verenigde Staten en dat ook veelvuldig werd gedraaid bij Radio Veronica."

Op 28 juli 2002 schreef Jean-Pierre Berckmans het volgende naar aanleiding van het artikel over Radio Luxembourg:

"Ik heb het verhaal over de Nederlandstalige Afdeling van Radio Luxembourg letterlijk met weemoed gelezen. Dat was voor mij nu eens echte radio-nostalgie en deze keer dus niet op het punt van de zeezenders. Toen ik het stuk las, keerde ik letterlijk terug in de tijd. Ik ben van februari 1949 en heb die Luxembourg-rage nog meegemaakt. Ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van Stan Haag schreef ik trouwens voor RadioVisie nog een soort ode. Daarin vertelde ik zowat zijn hele geschiedenis bij Radio Luxembourg."

"Als tiener was Luxembourg uiteraard mijn radiostation, want buiten "Toppers Voor Tieners" op Radio 2 — destijds BRT 2 - Omroep Antwerpen — in een presentatie van een toen nog jonge Lutgart Symoens vanuit de Antwerpse radiostudio's, viel er voor tieners maar weinig te beleven op de nationale omroep. De "Accordeontwist" van de King Creoles — ik heb het nog ergens op een bandje staan — was toen de tune van dat radioprogramma dat naar ik dacht op zondagavond ergens tussen 18.00 en 19.00 uur te beluisteren viel. Zeker weet ik het niet ... het is ook al zo lang geleden."

"Wat mij echter wel is bijgebleven van Radio Luxembourg en waar ik in het artikel overigens niks van terug vind — tenzij ik er in mijn enthousiasme overheen heb gelezen — was het volgende. Elke werkdag was er, dacht ik, om 12.30 precies een (gezongen) commercial: "Aspro en de pijn is verdwenen ... Aspro en de pijn is weg ... Asprooooo." Na die lange uithaal volgde er een kort, humoristisch gesprekje tussen Bobbejaan Schoepen en Louis Barret. Ze deden alsof ze bij een tramhalte stonden en het gesprek werd afgebroken wanneer de tram arriveerde en de trambel klonk ... Heb ik dit goed onthouden?"

Lees over Radio Luxembourg in dit tijdschrift ook:

Knot, Hans (2001), "Het is een zogenaamde wilde zender ... Weerstanden tegen de komst van Radio Luxembourg." In: Soundscapes, 4, 1, mei 2001.
Knot, Hans (2001), "Radio Luxembourg, de Nederlandstalige Afdeling, 1960-1962. Drie jaren uit de verloren geschiedenis van Radio Luxembourg." In: Soundscapes, 4, 2, september 2001.
Knot, Hans (2002), "Radio Luxembourg in beeld. Foto's en afbeeldingen van Radio Luxembourg." In: Soundscapes, 5, 1, mei 2002

Op het geluidsfragment bij dit artikel rusten copyrights. Het wordt hier gebruikt volgens de regels van "fair use" en "academic quoting".