volume 10
juni 2007

Leven en werk van Johnnie Walker

Bespreking van:

Johnnie Walker (2007), Johnnie Walker. The autobiography. Londen: Penguin (ISBN 978-0-718-14853-9; £18.99)

door Hans Knot

Al vanaf 1966 is de stem van Johnnie Walker te horen op de radio via stations als Radio Caroline en de BBC 1 en 2. Walker bleef altijd trouw aan zijn eigen muzikale smaak en wist zijn oordeel ook goed te verwoorden. Daarmee trok hij jarenlang miljoenen luisteraars aan. Deze week publiceert hij zijn autobiografie. Hans Knot kon niet wachten tot hij het boek helemaal uit had en schreeft alvast deze recensie.

Twee boeken Op mijn bureau liggen momenteel twee boeken. De eerste draagt de titel: Catch a wave. The rise, fall and redemption of the Beach Boys." Het is geschreven door Brian Wilson en Peter Ames Carlin. Het beschrijft het leven en werk van de Beach Boys. Ik ben begonnen dit boek te lezen toen ik zo'n drie weken geleden hoorde dat mijn favoriet aller tijden, Brian Wilson, in juni naar Groningen komt voor een eenmalig concert. Misschien dat Roger Day een beetje jaloers op me zal zijn dat ik bij een concert van Brian aanwezig zal zijn. Het voornoemde boek is trouwens verschrikkelijk om te lezen. Omdat ik bij lange na niet altijd tijd heb om veel te lezen is het met dit boek dan ook zeer gemakkelijk om het bij herhaling terzijde te schuiven. Het lijk er dan ook op dat Brian beter muziek kan componeren dan schrijven. Tot nu toe ben ik slechts tot pagina 48 gekomen.

Het tweede boek op mijn bureau laat zich heel wat beter lezen. Het vertelt het verhaal van Peter Dingley, geboren op Goede Vrijdag, 30 maart 1945 in Solihull, in de buurt van het Britse Birmingham. Peter was een van de vijf kinderen in een gezin waarin er weinig sprake was van affectie voor elkaar en waar het ook gebruikelijk was gevoelens niet te tonen en vooral niet over gevoelens met elkaar te praten. Maar in het verhaal vertelt Peter Dingley ook waar hij zijn liefde voor de muziek uit Amerika vandaan heeft en tevens hoe hij heeft geleerd wat Rock and Roll was en is. Hij dankt in zijn boek met nadruk zijn broer John daarvoor. Dit tweede boek lag vanochtend in mijn postbus als recensie-exemplaar en binnen zeventig minuten, nadat ik gestart ben met het lezen, ben ik reeds op pagina 53 aangeland. Het is op die pagina dat onze Peter Dingley voor de derde keer een naam krijgt. En deze derde naam was de naam die hem heel erg beroemd en geliefd maakte bij miljoenen luisteraars, niet alleen in zijn geboorteland maar ook ver daarbuiten.

Links: Johnnie Walker op een boot bij Mallorca (persoonlijk archief Johnnie Walker)

Gepakt door de muziek. Het is het verhaal van een opgroeiende jongen in de eindjaren vijftig en de beginjaren zestig. Een verhaal, zoals er zo velen zijn van mensen die intussen zo rond de zestig zijn. Voor Peter Dingley was de Amerikaanse muziek die hem op pad bracht voor speciale gevoelens van zelfuiting en de strijd voor vrijheid. Zijn lagere schoolperiode was niet wat je van een opleiding echt kon verwachten, want op de school stond vooral het vak persoonlijke lijfstraffen centraal.

En natuurlijk kwam op een bepaalde leeftijd de drang op om persoonlijke spullen te willen kopen, zoals de Philips Tape Recorder, die hij al zo vaak had staan aanstaren in een lokale winkel. Dat apparaat vormde ook de motivatie voor zijn eerste baan. Tijdens een zomervakantie ging hij bij de firma Harris & Sons Brass Founder aan de slag. En van het geld dat dit werken opbracht kocht onze Peter de Philips Recorder. Een droom werd daarmee werkelijkheid, want vanaf dat moment was het voor hem mogelijk zijn wekelijks favoriete programma op te nemen van de BBC Radio. Het was "Pick of the Pops" en wat een geluk dat presentator Allan Freeman nooit door de platen heen praatte. Onze Peter gebruikte de opgenomen songs voor het samenstellen van zijn eigen radioprogramma in zijn slaapkamer.

Net als zovele andere jongeren in die dagen, speelde Peter radiootje op zijn slaapkamer. Het is eigenlijk net of ik bij het lezen van het boek gedeeltelijk mijn eigen levensverhaal lees. Maar Peter Dingley moest ook hard studeren van zijn ouders, maar helaas zonder de verwachte resultaten. De middelbare school werd zonder diploma verlaten en dit leidde tot een verbaal bevel van Peter's vader dat hij het huis diende te verlaten om een baan aan te nemen. Deze was al door zijn vader in familiekringen gevonden. Weg van huis naar het verre Glouchester. Daar zou Peter een traject moeten doorlopen van zes jaren, waarin hij alle facetten van het garagewezen zou leren om uiteindelijk uit te groeien tot manager.

Maar die zes jaren werden bij lange na niet door Peter Dingley volgemaakt. Op zijn zeventiende jaar besloot hij terug te gaan naar Solihull om daar nieuw werk te vinden en dichter bij zijn vriendinnetje Ingrid te zijn. Helaas had deze geen belangstelling meer voor Peter, omdat ze een nieuwe geliefde had gevonden die een mooiere auto had dan hij. Uit met de verkering op de avond voordat hij zijn nieuwe werkgever voor de eerste keer als werknemer zou begroeten. Enkele pinten bier en diverse whisky's zouden hem over het liefdesverdriet heen kunnen helpen en dus zakte hij gigantisch door en kwam stomdronken thuis. Zijn nieuwe werkgever zag hem daardoor de eerste werkdag niet komen opdagen.

De nieuwe baan dicht bij huis was natuurlijk veel beter voor Peter, maar toch bleek hij nog behoorlijk ongelukkig te zijn. Op een bepaalde dag besloot hij er een baantje voor een avond in de week erbij te nemen, nadat hij van de manager van de Locarno Ballroom — na lang aandringen — toestemming had gekregen om als deejay op de vrijdagavonden muziek te draaien in de Bali Hair Bar. En naamsverandering naar Peter Dee leidde tot zijn tweede naam. Via via kwam hij in de loop van de tijd met iemand in contact, hetgeen weer tot andere bijbaantjes leidde. Zelfs zo veel dat hij er op een bepaald moment op vier avonden per week op even zovele locaties als deejay in dienst was. Twee bazen dienen komt nooit goed en op een bepaald moment besloot zijn baas George om zijn werknemer voor de keuze te stellen: of werken in de garage of kiezen voor het deejay-gebeuren. Twee weken bedenktijd werden er meegegeven. Maar onze Peter Dee wist wat hij wilde en gaf direct antwoord door te stellen dat hij een bekende deejay wenste te worden.

Rechts: Johnnie Walker en zijn vrouw Tiggy met Robbie Dale en zijn vrouw Stella op de Wet Club's 35th Anniversary Reunion ter herdenking van de 14e augustus van 1967 (Londen, 2002; foto Martin van der Ven)

De komst van Johnnie Walker.Enkele maanden eerder had Peter al een dag vrij genomen om dat plan te vereznelijken. Met de trein ging hij vanuit zijn woonplaats naar Paddington Station in Londen. Vandaar nam hij een taxi naar het mondaine May Fair. In deze wijk was zijn doel, want tijdens een disco in de buurt van Solihull was Don Wardell van Radio Luxembourg opgetreden en na een gesprekje vertelde Don aan Peter dat hij maar aan de directie van Radio Luxembourg moest vragen een demo-programma te mogen maken. Zeer nerveus betrad Peter het complex van het station aan Hertford Street met in gedachten dat hij er een mooie deejay-studio zou zien. De teleurstelling was groot, toen bleek dat hij vier platen mocht aan en afkondigen, daarbij gebruik makend van een van te voren door hem geschreven tekst, in een op een concertzaal lijkende studio.

Producer Eddy Lance liet hem na de korte opname uit en vertelde Peter: "Jij zal nooit van je leven een deejay worden. Je hebt er gewoon niet de juiste persoonlijkheid voor. Kom, ik zal je naar buiten brengen." Wat ik niet vergeten moet te melden is dat de arme Peter niet eens uit de voordeur werd gelaten. Eddy Lance vernederde hem door hem via de achterdeur en de daarnaast gelegen benauwde steeg naar buiten te loodsen. Zou er dan helemaal geen toekomst voor Peter Dee meer zijn? Was er nog een mogelijkheid voor een tweede, eerlijke keus? Ik ben nog maar op pagina 53 van dit nieuwe boek en ik kan u beloven dat er nog veel meer mooie verhalen te lezen zullen zijn in dit prachtige boek, dat is uitgegeven door Penguin Books.

Nu is het langzaamaan ook tijd om dan maar de derde naam, die onze Peter gebruikte, te onthullen. Op pagina 53 van het boek wordt beschreven hoe Peter een exemplaar van de Daily Mail leest en daar een artikel tegenkomt over de komst van een door Amerikanen gerund nieuw radiostation, Swinging Radio England. Het is op dat moment april 1966 en tevens het begin van het leven onder zijn derde naam, Johnnie Walker. Walker is altijd en zal altijd een inspiratiebron zijn voor vele mensen. Hij ontwikkelde zich tot een van de meest bekende en geliefde programmamakers in Groot Brittannië. De man met het enorme charisma heeft via Radio Caroline en de BBC een legendarische status gehaald. Mede door het altijd maar weer experimenteren met nieuwe muziek, maar ook door het duidelijk een eigen mening te geven wanneer hij bepaalde artiesten maar niets vond. Met een warme en gepassioneerde persoonlijkheid en een kalmerende stem trekt hij keer op keer miljoenen luisteraars.

Walker is ook, samen met Robbie Dale, de man die ons leerde hoe de weg naar vrijheid te doorbreken middels het overtreden, in 1967, van The Marine Offences Act. Hij leerde ons ook "to kiss in the car" terwijl hij "Flashing on Frinton" presenteerde. Hij ging naar Amerika om daar via zijn programma's op KSAN in San Francisco hoge luistercijfers te halen. Alles wat hij heeft gedaan is altijd vanuit het hart gebeurt. Zijn persoonlijke leven kende zowel hoogtepunten als diepe dalen, waarin een aantal vervelende voorvallen gebeurde. Een goed voorbeeld van het laatste is het verhaal van een tweetal undercover-journalisten die hem, zich voordoende als rijke Arabieren, zover kregen een lijntje cocaïne te snuiven om dit vervolgens in de publiciteit te brengen, op de voorkant van hun dagblad. Bovendien werd Walker ook nog eens beschuldigd souteneur te zijn voor Russische prostituees.

Links: In februari 2006 ontving Johnnie Walker een MBE-lintje van de Prins van Wales vanwege zijn vele verdiensten voor radio en televisie

Een eerlijk boek. In zijn autobiografie vertelt Johnnie ons op een aangrijpende en gemakkelijk leesbare manier hoe zijn leven er tot nu toe heeft uitgezien. Hij vertelt uitgebreid over zijn radioloopbaan, die al meer dan veertig jaar duurt. Maar ook zijn gevecht tegen kanker blijft zeker niet onbesproken, evenals zijn zijn spirituele ontwaking. Het 406 pagina's tellende boek, gebonden in een harde kaft, toont ons een uiterst eerlijke en open Johnnie Walker, die niet langer benauwd is om de waarheid naar voren te brengen. Naast de leuke zaken vermijdt hij zeker niet de trieste gebeurtenissen in zijn leven.

Ik kan u dit boek zeer zeker aanbevelen. Lees het en zet het daarna op een mooie plek in uw boekenkast, liefst op ooghoogte te geven zodat u het nog vaak kunt terugpakken. Het boek kan overigens ook worden besteld bij SMC in Amsterdam en het kost dan €29,— inclusief verpakking en verzendkosten. Voor de lezers in het buitenland zijn de kosten €34.—. U kunt uw geld sturen in een enveloppe naar SMC Postbus 53121 1007 RC in Amsterdam. Ook kunt u het storten op gironummer 4065700 ten name van Media Communicatie Amsterdam. Als u vanuit het buitenland betaalt, wilt u dan niet vergeten het IBAN nummer te vermelden: NL 37 PSTB 0004 0657 00 BIC: PSTBNL21.