volume 20
december 2017

Reginald Calvert: een leven in de wereld van de popmuziek en de zeezenders

Bespreking van:

Susan K. Moore (2017), Life and death of a pirate (474 pagina's; geïllustreerd; gebonden; ISBN 978-0-9515116-6-4). Fillongley: Fillongley Publications

by Hans Knot

Reginald Calvert (1928-1966) was een van de mensen die aan de wieg stonden van de opkomende popcultuur in de jaren vijftig en zestig. Zo was hij manager van pop groepen als The Fortunes. In 1964 besloot hij met een eigen zeezender, waarvoor hij gebruik maakte van een oud zeefort in de Thames-monding. Calvert werd in 1966 neergeschoten door Oliver Smedley, de voornmalige eigenaar van concurrent Radio Atlanta. Nu, een halve eeuw later heeft Calvert's dochter Susan Moore de biografie af van haar vader. Hans Knot bespreekt hier het driedelig werkstuk.

Een leven in drie delen. In 2014 verscheen onder de titel Popcorn to Rock'n'Roll het eerste deel van wat een trilogie zou worden over het leven van Reginald Calvert. Twee jaar later volgde het tweede deel: Clifton Hall, School of Rock'n'Roll. En nu, ruim drie jaar na het eerste deel, is ook het derde deel Shivering Sands gereed. Sterker nog: de laatste twee delen liggen op het moment van schrijven samengebonden in een prachtig boek op mijn tafel om te worden gerecenseerd. Samengenomen onder de titel Life and death of a pirate beschrijven de delen het persoonlijke leven van Reginald Calvert en zijn familie, een leven in de muziekindustrie van de jaren vijftig en zestig, en niet te vergeten zijn betrokkenheid binnen de zeezenderwereld in de eerste helft van de jaren zestig van de vorige eeuw. Susan Moore is de dochter van Reginald en Dorothy Calvert en heeft de trilogie als een roman geschreven met daarin vooral het ware en tevens trieste levensverhaal van haar vader. Calvert was een persoon die tal van beroepen heeft gehad, van snoepverkoper, radio- en televisiemonteur, het runnen van ballroomdances, managen van vele popgroepen en het runnen van een radiostation tot het moment hij slachtoffer van concurentie werd.

Een school voor rock'n'roll. Vaak was Calvert in zijn manier van werken snel verveeld en pakte hij weer iets nieuws aan waarna zijn vrouw de brokken mocht ruimen. Moore gaat dan ook in het boek niets uit de weg. Ze verhaalt over de toch wel dominante houding van een man die eigenlijk zijn vrouw geen ruimte gaf. Als voorbeeld noem ik het gegeven dat Dorothy het beste voor het gezin voorhad en graag een betere woning wenste. Er viel niet over te praten. In zijn getrouwde jaren blijkt Reginald diverse verhoudingen te hebben gehad die hij heel goed kon afschermen totdat hij na een verhouding van ruim drie jaren met de door hem begeleide zangeres Carol met de billen bloot diende te gaan daar hij het niet langer verzwijgen kon tegenover zijn vrouw Dorothy. Het betekende een gescheiden leven gedurende een aantal weken maar hij werd weer in genade aangenomen.

Calvert kocht een enorm groot huis "Cliffton Hall" deels voor de familie en deels de jongens van zijn bands onder te kunnen brengen. Maar, niet lang na de aankoop hoorden ze dat het oude huis geheel was afgebrand inclusief de ruimte was Dorothy haar eigen bedrijf runde. Ze ging zich intensiever bemoeien met de management en meer rond de groepen van Reginald. Het eerste deel van het boek, tegelijk dus tweede deel van de trilogie, gaat verder voornamelijk over de tijd dat Reginald en Dorothy zich vooral bezig hielden met het managen van de diverse beatgroepen en het organiseren van ballroomdances op diverse locatie in een deel van zuid- en midden Engeland. Uiteraard met veel leuke herinneringen, problemen met leden van de groepen, uit de hand lopend vuurwerk en pogingen tot het maken van hits. Niet te vergeten dat Reginald er in slaagde zijn groepen ook deels onder te brengen met contracten in Duitsland en hij nieuwe groepen contracteerde die later grote naam en faam zouden maken, zoals Screaming Lord Sutch, The Fortunes en Pinkerton's Assorted Colours. Dit alles op een heerlijke en soepellopende manier beschreven over de periode die liep tot en met 1963. Uiteraard komt de oprichting, samen met Terry King, van King's Agency — gevestigd in 7 Denmark Street — aan bod.

Rechts: Shiverings Sands Fort (Photo: Hywel Williams)

Een zeezender in de Thames. Ook in het derde deel gebeurt er veel. Zo werd op 21 maart, de dag voor Pasen, in Loughborough een eigen club geopend in een voormalige bioscoop en het leek erop dat de financiële situatie van de Calvert's de goede kant op kon gaan. Bovendien werd een nummer, van The Fortunes, plotseling intensief gedraaid op een nieuwe radiostation, Radio Caroline. Reginald die er altijd van had gedroomd een eigen radiostation te kunnen beginnen, werd diverse malen door Dorothy gewaarschuwd dat ze daarvoor geen geld hadden, maar Reginald ging, als zo vaak, zijn eigen gang om zijn vrouw en zakelijk partner later de puinhoop te laten opruimen. Hij had daarbij een maatje gevonden in een van zijn artiesten, David Sutch, waarmee hij vele uren sprak over het onderwerp "Pirate Radio" en ondanks de waarschuwingen van Dorothy zijn eigen wil doorzette en een stunt samen met David Sutch bedacht dat leidde tot veel publiciteit en bovendien een radiostation met vooral veel muziek van David Sutch en zijn begeleidingsgroep The Savages.

Wat volgt waren twee boottochten vanuit South end on Sea, waarbij Reginald ondermeer op de eerste tocht, zeer tegen de zin van Dorothy, beide dochters meenam die behoorlijk zeeziek enkele uren later terugkwamen. Niet veel later zou Reginald andermaal de zee op gaan voor inspectie van Knock John Towers en Shivering Sands, de Maunsel Towers die in opdracht van de overheid in de Tweede Wereldoorlog werden gebouwd en geplaatst. Een ideaal onderkomen voor een radiostation. Een derde boottocht, vanuit het centrum van London via de Theems naar internationale wateren was met de MV Cornucopia om het toekomstige radiostation Radio Sutch te promoten. Vanaf dat moment, op pagina 182 van het uitermate interessante en zeer goed leesbare boek van Susan K. Moore begint het radioavontuur van Reginald Calvert dat uiteindelijk zijn dood zou betekenen. In de daarop volgende hoofdstukken wordt je door de geschiedenis van Radio Sutch en Radio City en nog eens 300 pagina's heengetrokken en leest het verhaal alsof het gisteren allemaal gebeurd is. Zondermeer is dit boek de moeite van het aanschaffen waard en is in mijn gedachte het beste boek dat sinds jaren op het gebied van de geschiedenis van de zeezenders is gepubliceerd. Het boek kan worden besteld via de website van Moore of direct via de Engelse website van Amazon.co.uk.